علاوه بر این که تیم فناوری اطلاعات باید اقدام به مدیریت چندین شبکه کند، که خود هزینه های زیادی را برای سازمان به ارمغان خواهد آورد، تیم فناوری اطلاعات باید دستگاه های بسیاری را باید تهیه و مدیریت کنند. به طور معمول در این شرایط یک کاربر دو دستگاه دارد، که باید این دو دستگاه به طور کاملاً جدا مدیریت شوند. یکی از دستگاه های کاربران در شبکه داخلی سازمان مدیریت شده و دستگاه دوم در شبکه ای که به اینترنت دسترسی دارد مدیریت خواهد شد. افزایش دستگاه های مورد استفاده توسط کاربران نه تنها هزینه های اولیه را افزایش می دهد بلکه هزینه های عملیاتی، پشتیبانی و نگه داری را هم افزایش خواهد داد. از طرف دیگر ممکن است که بهره وری کارکنان کاهش بیابد. دلیل اصلی کاهش بهره وری کاربران این است که باید انتخاب کنند که با کدام دستگاه در کدام شبکه هستند و کلی فکر کنند که الآن در کدام شبکه هستند و به طور کلی با محدودیت های زیادی رو به رو خواهند شد.

درحالی که جداسازی اینترنت به صورت فیزیکی و با استفاده از Air Gap ایجاد شده شبکه ها را به گونه ای ایزوله می کند، اما هیچ تضمینی ندارد که شبکه داخلی سازمان به طور کامل از تهدید ها محافظت خواهد شد. کاربران ممکن است هنوز قادر به استفاده از removable media هایی چون فلش ها باشند. به این ترتیب می توانند فایل ها را بین شبکه های مختلف منتقل کنند. در صورتی که یکی از این فایل ها آلوده بوده و توسط کاربران وارد شبکه داخلی شود می توانند به راحتی و از طریق شبکه به دیگر کامپیوتر ها منتقل شود. از طرف دیگر با توجه به وجود چندین شبکه و مدیریت پیچیده آن ها خطاهای انسانی که توسط کارشناسان شبکه ممکن است رخ دهد هم به راحتی می تواند سازمان را با خطر های جبران ناپذیری مواجه کند. کامپیوتر های موجود در شبکه داخلی بالاخره باید پچ و آپدیت شوند که این امر باز هم ممکن است با خطر های خطای انسانی مواجه شود. به این ترتیب که ممکن است در این میان کارشناسان شبکه به طور ناخواسته یک فایل مخرب را هنگام دانلود آپدیت ها و پچ ها دانلود کنند.

یکی از خطراتی که به راحتی می تواند برای سازمان مشکل ساز شود باز هم باج افزار ها هستند. باج افزار ها ممکن است به ناگاه توسط کاربران وارد شبکه داخلی شوند. سازوکار باج افزار ها به گونه ای است که می توانند از طریق پورت های باز شبکه منتقل شوند و به این ترتیب کار شبکه داخلی تمام است.

در دو قسمت قبلی بیان کردیم با افزایش روز افزون حملات و همچنین افزایش تنوع در تکنولوژی هایی که استفاده می کنند و رشد روز افزون ارائه خدمات هک و نفوذ و به طور کلی جرائم اینترنتی به عنوان سرویس  (cybercrime as service) سازمان ها نیز باید بتوانند خود را در برابر این تهدید ها محافظت کنند. بنابراین استفاده از تکنولوژی های روز و راهکار های امنیتی قابل اتکا بسیار مهم است. بیان کردیم که جداسازی اینترنت از شبکه داخلی سازمان همچون کاری که دولت سنگاپور انجام داده است، می تواند به ارتقا امنیت شبکه سازمان کمک چندانی کند. اما نکته آنجا است که جداسازی اینترنت به صورت فیزیکی چالش های خود را دارد. هزینه بالای پیاده سازی و پشتیبانی، پیچیدگی در مدیریت زیرساخت با چندین شبکه و افزایش خطاهای انسانی از جمله مهم ترین چالش هایی است که جداسازی اینترنت به صورت فیزیکی با آن رو به رو است. اما با توجه به این چالش ها بهترین راهکار جایگزین جداسازی اینترنت چیست؟ به عبارت دیگر در این دوره با افزایش روز افزون استفاده از دستگاه های قابل حمل و موبایل و همچنین رشد روز افزون cloud نمی توان از به صورت کامل از اینترنت جدا شد، بنابراین راهکار جایگزین جداسازی اینترنت چیست؟

 با استفاده از مجازی سازی دسکتاپ و مجازی سازی نرم افزار، تکنولوژی مجازی سازی از دیتاسنتر ها به میز کار کاربران منتقل شد. استفاده از مجازی سازی دسکتاپ و مجازی سازی نرم افزار سازمان ها می توانند به راحتی امنیت شبکه خود را افزایش دهند. یکی دیگر از راهکار های موجود در بسته جایگزین جداسازی اینترنت، راهکار مجازی سازی دسکتاپ و نرم افزار است. استفاده از مجازی سازی دسکتاپ و نرم افزار در کنار مجازی سازی شبکه و ویژگی هایی چون Micro segmentation می تواند از بسیاری از تهدید ها جلوگیری کند. در این بسته راهکار مدیریت هویت ها و دسترسی ها (identity and access management) نیز دیده می شود که با استفاده از آن می توان به مدیریت دسترسی ها پرداخت.

با استفاده از تکنولوژی های موجود در بسته جداسازی اینترنت یعنی دیتاسنتر مبتنی بر نرم افزار، مجازی سازی دسکتاپ و همچنین مدیریت دسترسی ها می توان یک زیرساخت امن را تجربه کرد. دیگر مسئله جداسازی اینترنت نیست، مسئله حفظ امنیت است.

با متمرکز سازی دسکتاپ ها و نرم افزار ها، دسکتاپ های مجازی (VDI) و نرم افزار ها ( نرم افزار های منتشر شده ) در دیتاسنتر مبتنی بر نرم افزار و بر روی سرور های قدرتمند سازمان هستند، که این امر خود سبب افزایش امنیت و همچنین کاهش هزینه های عملیاتی می شود. با استفاده از پلتفرم مجازی سازی دسکتاپ و نرم افزار سیتریکس یا Vmware Horizon شما به مجموعه دسترسی خواهید داشت که می تواند مدل سنتی دسکتاپ های شما را به مدل مدرن و متمرکز شده انتقال دهد، بدون این که نیاز به استفاده از چندین پلتفرم از شرکت های مختلف داشته باشید. در این حالت دیگر کاربران به راحتی می توانند با هر دستگاهی و در هرکجا که به اینترنت متصل هستند با در نظر گرفتن سیاست های سازمان که به صورت خودکار اعمال می شود به داده های خود دسترسی داشته باشند. با توجه به این که تمامی دسکتاپ ها و نرم افزار ها در دیتاسنتر می باشند، به راحتی می توان پچ های امنیتی را برای آن ها منتشر کرد، این متمرکز سازی بسیار بهتر از پچ کردن چندین کامپیوتر پخش شده در سازمان می باشد. نرم افزار ها نیز با استفاده از تکنولوژی های جدید به سرعت قابل به روز رسانی و انتشار هستند.

با استفاده از پلتفرم های مجازی سازی دسکتاپ و نرم افزار چون سیتریکس یا Horizon، داده های شما امن خواهد شد. دلیل این امر آن است که تمامی داده های شما در دیتاسنتر قرار دارد. این دیتاسنترها با استفاده از چندین فایروال محافظت می شوند، به همین دلیل است که می توان گفت که داده ها در مجازی سازی دسکتاپ و مجازی سازی نرم افزار امن خواهند بود. استفاده از پروتکل های HDX و Blast که ویژگی های امنیتی بالایی را دارد می تواند بسیار مفید باشد.

از طرف دیگر با استفاده از مدل Stateless در زیرساخت مجازی سازی دسکتاپ سازمان ها می توانند از آلودگی به بد افزار ها به راحتی جلوگیری کنند. به این ترتیب زمانی که یک کاربر وارد می شود، دسکتاپ ساخته شده و پس از این که از دسکتاپ خارج می شود این دسکتاپ به طور خودکار کاملاً نابود می شود. به این ترتیب اگر کاربر در هنگام استفاده از دسکتاپ یک بد افزار را بر روی دسکتاپ دانلود کرده باشد پس از خارج شدن و با نابود شدن دسکتاپ، این بد افزار نیز حذف خواهد شد. از طرف دیگر سازمان ها می توانند چندین pool بسازند، به عنوان مثال یک pool حاوی دسکتاپ هایی که به اینترنت دسترسی دارند و pool دیگر دسکتاپ هایی که به اینترنت دسترسی ندارند. و با استفاده از مدل Stateless دسکتاپ ها هنگام ورود کاربران ساخته شده و هنگام خروج آن ها حذف خواهند شد.

امنیت اهمیت دارد! دلیلی اصلی که سازمان ها اقدام به جداسازی اینترنت از اینترانت می کنند نیز ارتقا امنیت شبکه داخلی سازمان است. چرا که امروزه دارایی های اصلی سازمان دیجیتالی شده است. یکی از دارایی های مهم سازمان ها لیست مشتریان آن ها است. به این فکر کنید که به هر دلیلی لیست مشتریان که در شرکت های کوچک به صورت یک فایل اکسل و در شرکت ها و سازمان های بزرگ به صورت دیتابیس می باشد، از بین برود. ممکن است سرقت شود، خراب شود، پاک شود و یا قفل شود. خسارت های وارده به دلیل ایجاد مشکلی برای این لیست مشتریان بسیار زیاد خواهد بود. البته این مثال کوچکی از دارایی های مهم سازمان ها به حساب می آید. از طرف دیگر رشد روز افزون جرائم سایبری به عنوان یک سرویس Cybercrime as Service یک تعریف جدید بوجود آورده است. دیگر مسئله این نیست که اگر حمله ای صورت گرفت باید چه کرد؟ مسئله این است که آیا وقتی حمله صورت گرفت آماده ایم؟ در این جاست که جداسازی اینترنت از اینترانت مطرح می شود.

• به منظور جلوگیری از این اتفاق ها سازمان ها هر روزه هزینه های زیادی را مصرف می کنند و به افزایش امنیت خود می پردازند. آمار ها نشان می دهد که هزینه ارتقا امنیت شبکه و امنیت اطلاعات در سال ۲۰۱۷ نصب به سال ۲۰۱۶ هفت درصد افزایش یافته است. پیش بینی ها نشان می دهد که رقم سرمایه گذاری در بخش امنیت سازمان ها در سال ۲۰۲۰ به ۱۱۳ بیلیون  دلار خواهد رسید. تمامی این سرمایه گذاری ها به منظور ایمن سازی شبکه داخلی از تهدید های خارجی و همچنین داخلی است. چرا که سازمان ها و شرکت ها به این نتیجه رسیدند که در صورت عدم سرمایه گذاری در بخش امنیت و غافل شدن از آن، هزینه خسارت هایی که به بار می آید بسیار سنگین تر از این هزینه ها خواهد بود.

تحول دیجیتالی (DT) به سازمان ها این امکان را می دهد تا بتوانند به راحتی و با استفاده از زیرساخت، امکانات و ابتکار های فناوری اطلاعات به سرعت به اهداف تجاری خود برسند. وقتی که فناوری اطلاعات یکی از مهم ترین اولویت های سازمان ها شود مزیت های بسیاری را به دنبال خواهد آورد که از آن ها می توان به موارد روبه رو اشاره کرد. افزایش سرعت درآمدها، نوآوری در سازمان سرعت میگیرد، در فرایند ها بهبود ایجاد می شود و مشتریان بهترین تجربه را از تعامل با سازمان بدست خواهند آورد. اما در این میان امنیت مهم ترین اولویت سازمان ها در تحول دیجیتالی می باشد. افزایش تهدید های سایبری به این معناست که تیم فناوری اطلاعات و امنیت در سازمان ها باید یک قدم جلوتر از تهدیدکنندگان باشند. با این وجود که سازمان های بسیاری در حال افزایش امنیت سایبری خود هستند، اما هنوز اخبار زیادی از سرقت داده ها و نفوذ های زیادی به گوش می رسد. افزایش استفاده از دستگاه های قابل حمل چون تلفن های هوشمند، استراتژی BYOD و همچنین ساختار های ابری خطر های جدیدی به خطر از دست رفتن داده ها می افزاید.